Podzielona płatność w VAT

12 maja Ministerstwo Finansów opublikowało projekt nowelizacji ustawy o VAT. Zmiana ta ma na celu wprowadzenie do porządku prawnego zasady podzielonej płatności (split payment). Zgodnie z założeniem zmiany mają wejść w życie od początku 2018 roku.

Podzielona płatność w VAT dla uczestników życia gospodarczego powstała z chęci przeciwdziałania wyłudzeniom w zakresie podatku od towarów i usług, które obecnie szacowane jest na co najmniej 8-10 mld zł.

Na czym będzie polegać nowy system podzielonej płatności? Ustawodawca pozostawia nabywcy towaru lub usługi decyzję czy za otrzymaną fakturę zapłaci w sposób „tradycyjny” czy też zdecyduje się na podzieloną płatność. Jeżeli wybierze rozwiązanie nowe, środki odpowiadające kwocie netto z faktury trafią na standardowy rachunek bankowy dostawcy, natomiast kwota odpowiadająca podatkowi VAT zostanie przekazana na specjalnie wydzielony rachunek VAT. O ile ze środków zgromadzonych na rachunku podstawowym przedsiębiorca będzie mógł korzystać w sposób dowolny, to środki zgromadzone na wyodrębnionym rachunku ds. VAT będą mogły służyć wyłącznie do rozliczeń z innym rachunkiem VAT bądź do wpłat należnego podatku do urzędu skarbowego. Jedyną możliwością na inne wykorzystanie środków zgromadzonych na tym rachunku, będzie złożenie do Naczelnika Urzędu Skarbowego pisemnego i uzasadnionego wniosku. Ten zaś w terminie 90 dni, wyda postanowienie, w którym wyrazi na to zgodę lub jej odmówi.

Warto zauważyć, że instrument ten będzie w zasadzie miał zastosowanie tylko w przypadku płatności dokonywanych przelewem bankowym. Być możne jest to jedna z przyczyn, dla których ograniczono kwotę operacji gotówkowych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą do 15 tysięcy złotych.

Wprowadzenie mechanizmu podzielonej płatności wymusi na bankach stworzenie systemu przelewów dedykowanych, za pomocą których dokonywać można będzie przelewu, a także prowadzenie dla przedsiębiorcy oddzielnego konta VAT.

Projekt nowelizacji ustawy o VAT wprowadza szereg zachęt dla nabywców i dostawców towarów i usług do stosowania podzielonej płatności. Dla nabywcy, jedną z nich jest zniesienie odpowiedzialności solidarnej za zobowiązanie podatkowe. Dostawca zaś, którego podatek naliczony wynika z faktur, które w 95 % będą zapłacone w powyższy sposób, może liczyć na obniżenie stawki odsetek za zwłokę. Zakłada się także obniżenie kwoty samego podatku, jeżeli zdecyduje się on uregulować go wcześniej niż w terminie płatności.

 

 

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu? Zacznijmy od podstaw. Podatek od nieruchomości, wynikający z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowi dochód gminy, a jego stawki ustala Rada Gminy w drodze uchwały. Przedmiotem podatku od nieruchomości są grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zobowiązanymi do jego zapłaty są właściciele, użytkownicy wieczyści, samoistni posiadacze, a czasem także posiadacze zależni.

W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, terminy płatności podatku przypadają do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31. W każdym miesiącu uiszczamy 1/12 kwoty wynikającej ze złożonej deklaracji.

Część przedsiębiorców których sytuacja finansowa nie pozwala na terminowe uiszczanie podatku od nieruchomości ma wątpliwości, w jakim momencie podatek ten zostanie ujęty w kosztach uzyskania przychodu. W tym temacie wydana została interpretacja indywidualna o sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.827.2016.1.KB z dnia 6 października 2016 r. dostępna pod adresem https://interpretacje-podatkowe.org/koszty-uzyskania-przychodow/2461-ibpb-1-3-4510-827-2016-1-kb. Wynika z niej, że podatek od nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż odrębne ustawy obligują przedsiębiorcę do ponoszenia tego wydatku. Uznaje się, że to obciążenie publicznoprawne, spoczywające na przedsiębiorcy z tytułu nieruchomości posiadanej przez niego do celów prowadzenia działalności gospodarczej wiąże się z możliwością osiągnięcia przychodów.

Stąd kwoty rat podatku od nieruchomości zaliczyć należy do kosztów ogólnych działalności gospodarczej, nie związanych bezpośrednio z przychodem. Postępując więc w myśl art. 15 ust. 4e updop, kwoty podatku od nieruchomości zostaną uznane za koszty uzyskania przychodu, w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych. Deklaracja podatkowa, staje się zatem podstawą wydania dowodu wewnętrznego, wystawionego celem ujęcia 1/12 wyliczonego podatku w kosztach uzyskania przychodu, każdego miesiąca.

Co więcej, organ podatkowy wskazuje, że interpretacja przepisów ustawy o updop pozwala na zaliczenie kosztu podatku od nieruchomości ujętego w księgach rachunkowych, do kosztów uzyskania przychodów, pomimo iż należność nie została jeszcze uiszczona.

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu

Zatrudnienie pracownika na emeryturze

Wielu przedsiębiorców musi zmierzyć się z faktem, że ich podwładni po nabyciu prawa do emerytury decydują się na rozwiązanie stosunku pracy. Jedną z przesłanek bowiem, którą należy spełnić aby nabyć uprawnienie do wypłaty świadczenia emerytalnego jest rozwiązanie stosunku pracy. Nie ma jednak przeszkód prawnych, aby z naszym byłym pracownikiem, a obecnie emerytem ponownie nawiązać współpracę.

Zatrudnienie pracownika na emeryturze może przybrać formę umowy o pracę, w tym na czas określony i na czas nieokreślony, bądź umowy cywilnoprawnej.

Jeśli chodzi o umowę na czas określony, zastosowanie będzie miała zasada 3/33, co oznacza, że można zawrzeć 3 umowy na czas określony na okres nie dłuższy niż 33 miesiące. W momencie podpisania z tym samym pracownikiem czwartej umowy, bądź kiedy czas ich trwania przekroczy 33 miesiące, rozumie się przez to zatrudnienie pracownika na czas nieokreślony.

Pracodawca może poinformować ponownie zatrudnionego pracownika o obowiązku zgłoszenia do właściwego dla niego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, faktu ponownego podjęcia zatrudnienia. Sam zaś w zależności od tego czy jest to emeryt „pełnoprawny” (taki, który osiągnął powszechny wiek emerytalny i staż pracy), zgłosi go do ZUS-u na druku ZUS ZUA lub ZUS ZZA. Jeśli jednak mamy do czynienia z pracownikiem na wcześniejszej emeryturze, dojdzie przedsiębiorcy obowiązek składania na druku ZUS RW-73 oświadczenia o osiąganym przychodzie, w terminie do końca lutego za rok poprzedni.

Forma zatrudnienia, a składki ZUS.

W przypadku zatrudnienia emerytowanego pracownika na podstawie umowy o pracę, pracodawca odprowadza składki: na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne. Składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zależny natomiast od wieku pracownika. Nie będą naliczane w przypadku kobiety, która ukończyła lat 55 i mężczyzny, który ukończył 60 rok życia.

Jeśli zdecydujemy się na zatrudnienie na podstawie umowy zlecenia i jest to jedyna forma zatrudnienia emeryta, obowiązkowe pozostają składki na ubezpieczenie: emerytalne, rentowe, wypadkowe, a także składka zdrowia. Składka chorobowa jest w tym wypadku nieobowiązkowa. W przypadku zaś, gdy emeryt „ma etat” u innego pracodawcy, umowa zlecenie będzie obciążona jedynie składką na ubezpieczenie zdrowotne.

Obowiązkowych składek ZUS nie będzie przy zatrudnieniu pracownika wyłącznie w oparciu o umowę o dzieło. W tym wariancie odprowadzana jest jedynie zaliczka na podatek dochodowy. Co więcej, osoba zatrudniona w tej formie nie podlega limitom dodatkowego zarobkowania, gdyż dochód z tej formy zatrudnienia nie wpływa na wysokość wypłacanego świadczenia emerytalnego. Jeżeli umowa o dzieło jest zawarta z pracownikiem pozostającym w stosunku pracy u tego samego pracodawcy, wtedy dochód z niej wliczony zostanie do podstawy naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

 

Zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy

Od 1 stycznia 2017 r. weszła w życie nowelizacja kodeksu pracy. Zawiera ona zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy. Zmianie uległ termin wystawienia świadectwa, a także wymagana treść.

Świadectwo pracy to dokument, który pracodawca zobowiązany jest doręczyć pracownikowi w przypadku ustania stosunku pracy. Czy nastąpi to przez rozwiązanie czy też wygaśnięcie, świadectwo pracy należy wystawić niezwłocznie, tj. w dniu ustania zatrudnienia. Termin ten może być wydłużony do 7 dni, ale tylko jeżeli z przyczyn obiektywnych wystawienie go w pierwotnym terminie jest niemożliwe.

Ponadto, pracownicy zatrudnieni u tego samego pracodawcy, na podstawie umów terminowych czy to na okres próbny czy na czas określony, powinni otrzymywać świadectwo pracy raz na 24 miesiące, licząc od zawarcia pierwszej umowy.

Jeśli jednak pracodawca zatrudni pracownika do 7 dni od ustania poprzedniej umowy o pracę, świadectwo pracy wydaje się tylko na wniosek pracownika, złożony w formie papierowej lub elektronicznej.

Zmiany w zakresie wystawiani świadectwa pracy oraz nowy formularz znajdziemy w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r., które zastąpiło analogiczne rozporządzenie z roku 1996.

Świadectwo pracy musi zawierać m.in. następujące informacje:

Okres zatrudnienia, wymiar czasu pracy i jej rodzaj, zajmowane stanowisko. Sposób ustania stosunku pracy, a w przypadku wypowiedzenia umowy, wskazanie która ze stron dokonała wypowiedzenia. Może się tu znaleźć także informacja o zajęciach wynagrodzenia w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, a także – na wniosek pracownika – informacja o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz zdobytych kwalifikacjach. Bardzo ważnym elementem świadectwa pracy są informacje dotyczące urlopu. Należy podać informację o ilości przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, oraz ilość już wykorzystanego. W przypadku kiedy pracodawca nie mógł udzielić urlopu i wypłacił za niego ekwiwalent, również ta informacja musi znaleźć się w dokumencie. Wpiszemy tu również ilość dni urlopu na żądanie, zwolnienia lekarskiego, opieki na dziecko oraz urlopu bezpłatnego. Co więcej zamieszcza się informacje o urlopach związanych z rodzicielstwem, tj. urlopie ojcowskim, rodzicielskim czy też wychowawczym.

Wystawienie świadectwa pracy to obowiązek pracodawcy, a fakt, że pracownik nie rozliczył się z przełożonym (np. z ubrania roboczego), nie zwalnia go z tej powinności. Skutkiem uchylania się od wydania świadectwa pracy, wskutek czego pracownik poniósł szkodę, może skończyć się nałożeniem na pracodawcę obowiązku zapłaty odszkodowania na rzecz poszkodowanego pracownika.