błędy w podatkach a dodatkowe sankcyjne zobowiązania podatkowe na 2017r.

Błędy w podatkach

Błędy w podatkach mogą zdarzyć się każdemu przedsiębiorcy – poznaj dodatkowe sankcyjne zobowiązania podatkowe na 2017r.

Od początku grudnia 2016r. przedsiębiorcy mają do czynienia ze znaną już polskiemu prawu podatkowemu instytucję dodatkowego zobowiązania podatkowego w VAT, które może być ustalone w toku prowadzonego postępowania podatkowego (tj. w decyzji podatkowej), nie zaś w obliczu samodzielnego wykrycia przez podatnika błędu (i złożenia korekty) czy np. w obliczu czynności sprawdzających.

Pod uwagę należy wziąć zaniżenie zobowiązania podatkowego oraz zawyżenie kwoty zwrotu podatku (a nawet kwoty do przeniesienia), ale także niewpłacenie należnego zobowiązania w przypadku niezłożenia deklaracji. Sankcją, która grozi za takie błędy w podatkach to wysokość 30% kwoty zaniżenia zobowiązania lub zawyżenia zwrotu/kwoty do przeniesienia (z obniżeniem do 20% w razie złożenia korekty deklaracji po kontroli podatkowej lub w trakcie postępowania kontrolnego).

Projekt przewiduje też podwyższone (do 100%) dodatkowe zobowiązanie podatkowe w odniesieniu do ewidentnych nadużyć podatkowych, zwłaszcza jeśli chodzi o odliczanie podatku z tzw. pustych faktur. Rozwiązania te mają charakter prewencyjny i powinny skłonić podatników do rzetelnego i starannego wypełniania deklaracji podatkowych.

Błędy w podatkach nr 1
–> zaniżenie zobowiązania podatkowego.

Wielu przedsiębiorcom zdarzyło się złożyć deklarację podatkową z niższą, niż należna, kwotą zobowiązania. Zobowiązanie podlegające wpłacie występuje, jeśli kwota podatku należnego jest wyższa, niż kwota podatku naliczonego. W związku z tym „dodatni wynik podatkowy” wykazany w deklaracji VAT może wynikać z zaniżenia podatku należnego bądź zawyżenia kwoty podatku naliczonego.

Błędy w podatkach nr 2
–> Zawyżenie zwrotu VAT bądź kwoty „do przeniesienia”

W podobny sposób może wystąpić m.in. zawyżenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu bezpośredniego na rachunek bankowy, np.

Przedsiębiorca wykazał zwrot bezpośredni na rachunek bankowy w wysokości 3000 zł zamiast 2000 zł. Nastąpiło zawyżenie zwrotu o 1000 zł. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe wyniesie 1000 zł.

Błędy w podatkach nr 3
–> Nadwyżka VAT naliczonego zamiast nadwyżki VAT należnego

Niejednokrotnie bywa i tak, że podatnik popełnia błąd, wykazując zwrot bezpośredni bądź kwotę do przeniesienia, podczas gdy powinien był wykazać zobowiązanie.

Błędy w podatkach nr 4
–> Brak złożenia deklaracji podatkowej i wpłaty podatku

Ten punkt odnosi się szczególnie do “szarej strefy”, która ma miejsce wówczas kiedy prowadzona działalność gospodarcza nie jest zgłoszona. 
Błąd ten popełniają również podatnicy będący przekonani, iż mogli korzystać ze zwolnienia podmiotowego, przysługującego w związku z małymi obrotami.

 

 

Jeżeli po zakończeniu kontroli podatkowej w przypadkach:

– deklaracji z nieprawidłowym rozliczeniem – podatnik złożył korektę deklaracji uwzględniającą wszystkie stwierdzone nieprawidłowości i wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu,

– braku złożenia deklaracji VAT – podatnik złożył tę deklarację i wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego,

to wówczas wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 20%.

Pamiętajmy też, że chodzi o „korektę deklaracji uwzględniającą wszystkie stwierdzone nieprawidłowości” (a nie tylko niektóre). Nieskorzystanie z trybu dobrowolnej korekty pokontrolnej z jednej strony narazi podatnika na dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30%, z drugiej jednak – na pewno będzie wiele przypadków, że podatnicy będą walczyć dalej o swoje racje w toku postępowania i być może dalej przed WSA.

 

W odniesieniu do przypadków zawyżenia podatku naliczonego bądź zaniżenia podatku należnego (co w konsekwencji skutkuje zaniżeniem zobowiązania, zawyżeniem zwrotu czy zawyżeniem kwoty do przeniesienia), gdy sytuacje te wynikałyby w całości bądź w części z odliczenia VAT na podstawie faktur, które:

– zostały wystawione przez podmiot nieistniejący,

– stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

– podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

– potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58  i 83  ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, w części dotyczącej tych czynności –

wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego w części dotyczącej podatku naliczonego wynikającego z tych faktur wynosi 100%.

 

błędy w podatkach

ceny transferowe, zmiany w podatkach 2017, księgowość bielsko, biuro rachunkowe bielsko, prowadzienie książki przychodów i rozchodów, firma bielsko

Ceny transferowe 2017 – przewodnik po zmianach

Ceny transferowe to ceny stosowane w rozliczeniach między podmiotami powiązanymi. Od 2017 r. weszły nowe, niezwykle istotne dla przedsiębiorców zmiany dotyczące dokumentowania transakcji transferowych. Zapoznaj się z naszym streszczeniem tych przepisów. 

Z początkiem 2017 r. wejdzie w życie szereg zmian w przepisach o cenach transferowych zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., oraz ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej u.p.d.o.p. W zestawieniu porównano regulacje obecnie obowiązujące z przepisami, które będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r.

 

Zmiany w przepisach o cenach transferowych na 2017 r.

Przepisy obecnie obowiązujące Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2017 r.
  1. Podwyższenie limitu udziałów w kapitale innego podmioty skutkującego uznaniem podmiotów za powiązane
Powiązania między podmiotami istnieć mogą w przypadku posiadania udział w kapitale innego podmiotu (zob. art. 25 ust. 1 i 4 u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 1 i 4 u.p.d.o.p.). Obecnie posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (zob. art. 25 ust. 5a u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 5a u.p.d.o.p.).

 

Od dnia 1 stycznia 2017 r. przez posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu rozumieć się będzie sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25% (zob. art. 25 ust. 5a u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 5a u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.).

 

2. Nowy zakres podmiotowy i przedmiotowy obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej

 

Obecnie – jak wynika z art. 25a ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. oraz art. 9 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. – obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej obciąża podatników dokonujących transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli transakcja lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1) 30.000 euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo

2) 50.000 euro – w pozostałych przypadkach.

W przypadku umowy spółki niebędącej osobą prawną obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej obejmuje umowy, w których łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro. W przypadku umowy wspólnego przedsięwzięcia lub innej umowy o podobnym charakterze limit ten odnosi się do wartości wspólnego przedsięwzięcia określonego w tej umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – do przewidywanej na dzień zawarcia umowy wartości wspólnie realizowanego przedsięwzięcia (zob. art. 25a ust. 2a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2a u.p.d.o.p.).

Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej mieć będą – jak wynikać będzie z nowego brzmienia art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. oraz art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. -podatnicy:

1) prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:

a) dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) (pojęcie takich transakcji definiować będą dodawane z dniem 1 stycznia 2017 r. przepisy art. 25a ust. 1d i 1e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1d i 1e u.p.d.o.p.), lub

b) ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

– których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro (względnie – w przypadku podatników rozpoczynających prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej – od miesiąca następującego po miesiącu, w którym przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły równowartość 2.000.000 euro – zob. dodawane z dniem 1 stycznia 2017 r. art. 25a ust. 1b u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1b u.p.d.o.p.), lub

2) dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub

3) zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:

a) umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub

b) umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro.

 

 

3. Wprowadzenie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej w roku następnym

Obecnie nie ma przepisu przewidującego obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej także w roku następującym po roku, w którym wystąpił obowiązek jej sporządzania. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 1a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1a u.p.d.o.p., które przewidywać będą, że w przypadku wystąpienia w danym roku obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej ze względu na dokonywanie transakcji z podmiotami powiązanymi obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej ciąży na podatniku w roku kolejnym (bez względu na wysokość osiągniętych przychodów lub poniesionych przez podatnika kosztów w roku, za który był zobowiązany do sporządzenia dokumentacji).

 

4. Nowe przepisy określające dane wymagane w dodatkowej dokumentacji podatkowej

Obecnie dodatkowa dokumentacja podatkowa obejmować powinna dane wskazane przepisami art. 25a ust. 1 pkt 1-6 u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1 pkt 1-6 u.p.d.o.p. Do danych tych należy:

1) określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);

2) określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;

3) metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;

4) określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;

5) wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;

6) określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. dane jakie zawierać będzie dodatkowa dokumentacja podatkowa określać będą przepisy art. 25a ust. 2b-2i u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b-2i u.p.d.o.p. Do danych tych należeć będą, co do zasady:

1) opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. lub art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., zawierający dane wskazane przepisami art. 25 ust. 2b pkt 1 lit. a-e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 1 lit. a-e u.p.d.o.p.,

2) opis danych finansowych podatnika pozwalający na porównanie rozliczeń, o których mowa w art. 25a ust. 2b pkt 1 lit. e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 1 lit. e u.p.d.o.p., z danymi wynikającymi z zatwierdzonego sprawozdania finansowego, jeżeli obowiązek jego sporządzenia wynika z obowiązujących podatnika lub spółkę przepisów o rachunkowości;

3) informacje o podatniku obejmujące opis:

a) struktury organizacyjnej i struktury zarządczej,

b) przedmiotu i zakresu prowadzonej działalności gospodarczej,

c) realizowanej strategii gospodarczej, w tym przeprowadzonych w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy przeniesień pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk, mających wpływ na dochód (stratę) podatnika,

d) otoczenia konkurencyjnego;

4) dokumenty, w szczególności:

a) umowy, porozumienia zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi lub inne dokumenty, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. lub art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., umowę spółki niebędącej osobą prawną, umowę wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, dokumentujące zasady przyznawania praw wspólnikom (stronom umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach,

b) porozumienia w sprawach podatku dochodowego zawarte z administracjami podatkowymi państw innych niż Rzeczpospolita Polska, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w szczególności uprzednie porozumienia cenowe.

Ponadto w przypadku podatników o dużych (przekraczających równowartość 10.000.000 oraz 20.000.000 euro obrotach) przepisy art. 25a ust. 2b pkt 2 i art. 25a ust. 2d u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 2 i art. 9a ust. 2d u.p.d.o.p. przewidują dodatkowe wymagane w treści dodatkowej dokumentacji podatkowej dane.

 

5. Wyłączenie obowiązku dokumentowania niektórych transakcji
Obecnie nie ma przepisu wyłączającego obowiązek dokumentowania transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną art. 25a ust. 3d u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 3d u.p.d.o.p. Przepisy te wyłączać będą obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej w stosunku do transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych (chodzi przede wszystkim o porozumienia w sprawach ustalania cen transakcyjnych, o których mowa w art. 20a i nast. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa).

 

6. Wprowadzenia uprawnienia do żądania dodatkowej dokumentacji podatkowej przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej

Obecnie nie ma przepisu zawierającego upoważnienie organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej do żądania od podatników dokumentacji podatkowej w przypadku transakcji, które nie przekraczają określonych przepisami limitów. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 4a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 4a u.p.d.o.p. Uprawniać one będą organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej do żądania od podatników sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w art. 25a ust. 1d lub 1e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1d i 1e u.p.d.o.p. Będzie tak w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

 

7. Obowiązek składania oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej

Obecnie przepisu nie nakładają na podatników obowiązku składania oświadczeń o sporządzeniu dokumentacji podatkowej. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 7 u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 7 u.p.d.o.p. Nakładać one będą na podatników składanie oświadczeń o sporządzeniu dodatkowej dokumentacji podatkowej. Termin składania takich oświadczeń upływać będzie w terminie złożenia rocznego zeznania podatkowego.

 

8. Obowiązek dołączania do zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji podlegających obowiązkowi sporządzania dokumentacji podatkowej

Obecnie przepisy nie przewidują obowiązku dołączania do zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji podlegających obowiązkowi sporządzania dokumentacji podatkowej. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 45 ust. 9-11 u.p.d.o.f. oraz art. 27 ust. 5-9 u.p.d.o.p. Nakładać one będą obowiązek dołączania przez zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Obowiązek ten ciążyć będzie na podatnikach obowiązanych do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10.000.000 euro, dołączają do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

 

limit księga rachunkowa prowadzenie księgi rachunkowej księgowość księgowa

Limit decydujący o prowadzeniu ksiąg rachunkowych

Kogo obowiązuje limit przychodów, po osiągnięciu którego wystąpi obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w 2017? Dowiedz się w naszym artykule…
Limit decydujący o prowadzeniu ksiąg rachunkowych zaczął obowiązywać od 1.01.2017 do 31.12.2017.
W pełną księgowość może wejść nawet mała firma ze stosunkowo niewielkimi obrotami. Wystarczy, że firma ta sprzeda np. atrakcyjną nieruchomość. 

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych od 1 stycznia 2017 r., jeżeli ich przychody za 2016 r. wyniosą co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro. Powyższe wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.) oraz art. 24a ust 4 updof. Limit zawierający się w tych przepisach przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na pierwszy dzień roboczy października, tj. 3 października 2016 r., wynosił 4,2976 zł/euro (tabela nr 191/A/NBP/2016). Zatem limit przychodów za 2016 r. decydujący o prowadzeniu ksiąg rachunkowych w 2017 r., wynosi: 2.000.000 euro × 4,2976 zł/euro = 8.595.200 zł.
Podstawa prawna:
1) art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.),
2) art. 24a ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.).