Tag Archives: podatki 2017

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu

Posted on

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu? Zacznijmy od podstaw. Podatek od nieruchomości, wynikający z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowi dochód gminy, a jego stawki ustala Rada Gminy w drodze uchwały. Przedmiotem podatku od nieruchomości są grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zobowiązanymi do jego zapłaty są właściciele, użytkownicy wieczyści, samoistni posiadacze, a czasem także posiadacze zależni.

W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, terminy płatności podatku przypadają do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31. W każdym miesiącu uiszczamy 1/12 kwoty wynikającej ze złożonej deklaracji.

Część przedsiębiorców których sytuacja finansowa nie pozwala na terminowe uiszczanie podatku od nieruchomości ma wątpliwości, w jakim momencie podatek ten zostanie ujęty w kosztach uzyskania przychodu. W tym temacie wydana została interpretacja indywidualna o sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.827.2016.1.KB z dnia 6 października 2016 r. dostępna pod adresem https://interpretacje-podatkowe.org/koszty-uzyskania-przychodow/2461-ibpb-1-3-4510-827-2016-1-kb. Wynika z niej, że podatek od nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż odrębne ustawy obligują przedsiębiorcę do ponoszenia tego wydatku. Uznaje się, że to obciążenie publicznoprawne, spoczywające na przedsiębiorcy z tytułu nieruchomości posiadanej przez niego do celów prowadzenia działalności gospodarczej wiąże się z możliwością osiągnięcia przychodów.

Stąd kwoty rat podatku od nieruchomości zaliczyć należy do kosztów ogólnych działalności gospodarczej, nie związanych bezpośrednio z przychodem. Postępując więc w myśl art. 15 ust. 4e updop, kwoty podatku od nieruchomości zostaną uznane za koszty uzyskania przychodu, w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych. Deklaracja podatkowa, staje się zatem podstawą wydania dowodu wewnętrznego, wystawionego celem ujęcia 1/12 wyliczonego podatku w kosztach uzyskania przychodu, każdego miesiąca.

Co więcej, organ podatkowy wskazuje, że interpretacja przepisów ustawy o updop pozwala na zaliczenie kosztu podatku od nieruchomości ujętego w księgach rachunkowych, do kosztów uzyskania przychodów, pomimo iż należność nie została jeszcze uiszczona.

Podatek od nieruchomości kosztem uzyskania przychodu

Zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy

Posted on

Od 1 stycznia 2017 r. weszła w życie nowelizacja kodeksu pracy. Zawiera ona zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy. Zmianie uległ termin wystawienia świadectwa, a także wymagana treść.

Świadectwo pracy to dokument, który pracodawca zobowiązany jest doręczyć pracownikowi w przypadku ustania stosunku pracy. Czy nastąpi to przez rozwiązanie czy też wygaśnięcie, świadectwo pracy należy wystawić niezwłocznie, tj. w dniu ustania zatrudnienia. Termin ten może być wydłużony do 7 dni, ale tylko jeżeli z przyczyn obiektywnych wystawienie go w pierwotnym terminie jest niemożliwe.

Ponadto, pracownicy zatrudnieni u tego samego pracodawcy, na podstawie umów terminowych czy to na okres próbny czy na czas określony, powinni otrzymywać świadectwo pracy raz na 24 miesiące, licząc od zawarcia pierwszej umowy.

Jeśli jednak pracodawca zatrudni pracownika do 7 dni od ustania poprzedniej umowy o pracę, świadectwo pracy wydaje się tylko na wniosek pracownika, złożony w formie papierowej lub elektronicznej.

Zmiany w zakresie wystawiani świadectwa pracy oraz nowy formularz znajdziemy w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r., które zastąpiło analogiczne rozporządzenie z roku 1996.

Świadectwo pracy musi zawierać m.in. następujące informacje:

Okres zatrudnienia, wymiar czasu pracy i jej rodzaj, zajmowane stanowisko. Sposób ustania stosunku pracy, a w przypadku wypowiedzenia umowy, wskazanie która ze stron dokonała wypowiedzenia. Może się tu znaleźć także informacja o zajęciach wynagrodzenia w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, a także – na wniosek pracownika – informacja o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz zdobytych kwalifikacjach. Bardzo ważnym elementem świadectwa pracy są informacje dotyczące urlopu. Należy podać informację o ilości przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, oraz ilość już wykorzystanego. W przypadku kiedy pracodawca nie mógł udzielić urlopu i wypłacił za niego ekwiwalent, również ta informacja musi znaleźć się w dokumencie. Wpiszemy tu również ilość dni urlopu na żądanie, zwolnienia lekarskiego, opieki na dziecko oraz urlopu bezpłatnego. Co więcej zamieszcza się informacje o urlopach związanych z rodzicielstwem, tj. urlopie ojcowskim, rodzicielskim czy też wychowawczym.

Wystawienie świadectwa pracy to obowiązek pracodawcy, a fakt, że pracownik nie rozliczył się z przełożonym (np. z ubrania roboczego), nie zwalnia go z tej powinności. Skutkiem uchylania się od wydania świadectwa pracy, wskutek czego pracownik poniósł szkodę, może skończyć się nałożeniem na pracodawcę obowiązku zapłaty odszkodowania na rzecz poszkodowanego pracownika.

 

indywidualna interpretacja podatkowa

Wniosek o interpretację indywidualną do Urzędu Skarbowego

Posted on

Jak złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Urzędu Skarbowego? Polski system podatkowy nie grzeszy prostotą – powie większość przedsiębiorców czynnie uczestniczących w życiu gospodarczym. Każdy kto zagubi się w gąszczu niejasności fiskalnych, bądź nie chce narażać się na niemiłe konsekwencje związane z odmienną od urzędu skarbowego interpretacją przepisów powinien wystąpić o interpretację indywidualną.

Pierwszą część artykułu poświęcimy teoretycznym aspektom tego popularnego obecnie instrumentu w kontaktach z fiskusem. Jak złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Urzędu Skarbowego?
Tytułem wstępu „instytucja” interpretacji indywidualnej oparta jest o art. 14b Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym „Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)”. Wniosek kieruje się na formularzu „ORD-IN” do jednego z pięciu upoważnionych do wydawania interpretacji Dyrektorów Izb Skarbowych (w Bydgoszczy, Katowicach, Łodzi, Poznaniu lub w Warszawie), a opłata za wydanie interpretacji indywidualnej wynosi 40 zł. Ww. organ wydaje interpretację niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie trzech miesięcy od daty złożenia wniosku.

Jak złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Urzędu Skarbowego?

Po pierwsze we wniosku opisujemy zaistniały stan faktyczny (sytuacja która miała już miejsce), bądź zdarzenie przyszłe (czynności które planujemy dokonać w przyszłości). Należy to zrobić w sposób wyczerpujący i jak najbardziej szczegółowy, aby organ podatkowy nie mógł zakwestionować tego że nasza sytuacja odbiega od opisanej we wniosku.
Po drugie z naszych wątpliwości co do zastosowania przepisów podatkowych w tej konkretnej sprawie formułujemy pytanie.
Po trzecie wskazujemy swoje stanowisko w sprawie. Może ono być bardzo zwięzłe, np. zawierać informację, że zdaniem wnioskodawcy w zaistniałej sytuacji jest on zwolniony z podatku. Może też przybrać postać bardziej rozbudowaną, ze wskazaniem wszystkim przepisów, z których wnioskodawca czerpie swoje stanowisko wraz z ich interpretacją.

Interpretacja indywidualna – co zawiera?

Już z pierwszego akapitu interpretacji dowiemy się czy organ podzielił nasze zdanie, a punktem odniesienia będzie nasze stanowisko przedstawione we wniosku. Do niego odnosić się będzie odpowiedź organu wydającego interpretację indywidualną, w stwierdzeniu, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe bądź też nieprawidłowe. W dalszej części znajdziemy uzasadnienie stanowiska zajętego przez organ, w którym powoła on przepisy prawa podatkowego mające zastosowane w opisanej sytuacji.
Tak w zarysie wygląda droga do uzyskania interpretacji indywidualnej.

Z drugiej części artykułu dowiemy się m.in. w jakim zakresie jest ona przydatna dla podatnika, a także co zrobić jeśli nie zgadzamy się ze stanowiskiem organu wyrażonym w interpretacji.

Interpretacja indywidualna w praktyce

Posted on

Część 2. Interpretacja indywidualna w praktyce. Kiedy już dowiedzieliśmy się, co zgodnie z interpretacją indywidualną, autor ustawy podatkowej „miał na myśli”, przychodzi refleksja co dalej.

Co daje podatnikowi interpretacja indywidualna w praktyce?

Interpretacja indywidualna informuje nas do jakich przepisów prawa podatkowego będziemy obowiązani się zastosować. Możemy więc „spać spokojnie”, że prawidłowo rozliczymy się z fiskusem, bądź cieszyć się zwolnieniem z podatku.

Gwarantuje, że zgodnie z tzw. „zasadą nieszkodzenia” ujętą w art. 14k Ordynacji podatkowej, „zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy(…)”.

Pomaga podjąć decyzję czy planowana przez nas operacja gospodarcza będzie opłacalna z punktu widzenia obowiązku uiszczenia fiskusowi należnych mu podatków.

Wybrane zagadnienia problematyczne dotyczące interpretacji indywidualnej.

Wskazana powyżej funkcja gwarancyjna, nie znajdzie zastosowania gdy urząd skarbowy dojdzie do wniosku ze opisany stan faktyczny bądź zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Ma to szczególne znaczenie kiedy staramy się o interpretacje dotyczącą planowanych przedsięwzięć, bo czy jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkie niuanse sprawy która wydarzy się w przyszłości?

Ponadto czy planując transakcję możemy pozwolić sobie na trzymiesięczne oczekiwanie potwierdzające lub zaprzeczające naszym przypuszczeniom. Przy czym czas ten może ulec dalszemu wydłużeniu jeżeli organ wezwie nas do uzupełnienia wniosku lub z innych względów opóźni się termin wydania interpretacji.

Indywidualny charakter interpretacji oznacza również, że z ochrony prawnej będzie korzystał tylko i wyłącznie jej wnioskodawca. W praktyce, nie ma ona mocy wiążącej dla organów podatkowych. A podatnik nie podlega ochronie na mocy wydanych uprzednio interpretacjach indywidualnych (zaczerpniętych np. z bazy Systemu Informacji Podatkowej Ministerstwa Finansów) choćby jego sytuacja była analogiczna do opisanej.

Możliwość podważenia interpretacji indywidualnej

W razie otrzymania interpretacji indywidualnej, którą uważamy za błędną, możemy organ który interpretację wydał wezwać do usunięcia naruszenia prawa. Gdy organ utrzyma swoje stanowisko, wnioskodawcy przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a w ostateczności także skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Prawo do zmiany, uchylenia lub stwierdzenia wygaśnięcia interpretacji indywidualnej przysługuje także Ministrowi ds. finansów publicznych w przypadkach określonych w art. 14e Ordynacji podatkowej, m.in. „jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej”;

Podsumowując, stwierdzić należy że interpretacja indywidualna jest w gruncie rzeczy rozwiązaniem dobrym i często niezbędnym. Nie zastąpi jednak idyllicznej rzeczywistości, w której przepisy są jasne dla wszystkich i nie potrzeba ich indywidualnie interpretować.

 

ceny transferowe, zmiany w podatkach 2017, księgowość bielsko, biuro rachunkowe bielsko, prowadzienie książki przychodów i rozchodów, firma bielsko

Ceny transferowe 2017 – przewodnik po zmianach

Posted on

Ceny transferowe to ceny stosowane w rozliczeniach między podmiotami powiązanymi. Od 2017 r. weszły nowe, niezwykle istotne dla przedsiębiorców zmiany dotyczące dokumentowania transakcji transferowych. Zapoznaj się z naszym streszczeniem tych przepisów. 

Z początkiem 2017 r. wejdzie w życie szereg zmian w przepisach o cenach transferowych zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., oraz ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej u.p.d.o.p. W zestawieniu porównano regulacje obecnie obowiązujące z przepisami, które będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r.

 

Zmiany w przepisach o cenach transferowych na 2017 r.
Przepisy obecnie obowiązujące Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2017 r.
  1. Podwyższenie limitu udziałów w kapitale innego podmioty skutkującego uznaniem podmiotów za powiązane
Powiązania między podmiotami istnieć mogą w przypadku posiadania udział w kapitale innego podmiotu (zob. art. 25 ust. 1 i 4 u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 1 i 4 u.p.d.o.p.). Obecnie posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (zob. art. 25 ust. 5a u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 5a u.p.d.o.p.).

 

 Od dnia 1 stycznia 2017 r. przez posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu rozumieć się będzie sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25% (zob. art. 25 ust. 5a u.p.d.o.f. oraz art. 11 ust. 5a u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.).

 

2. Nowy zakres podmiotowy i przedmiotowy obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej

 
Obecnie – jak wynika z art. 25a ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. oraz art. 9 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. – obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej obciąża podatników dokonujących transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli transakcja lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1) 30.000 euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo

2) 50.000 euro – w pozostałych przypadkach.

W przypadku umowy spółki niebędącej osobą prawną obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej obejmuje umowy, w których łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro. W przypadku umowy wspólnego przedsięwzięcia lub innej umowy o podobnym charakterze limit ten odnosi się do wartości wspólnego przedsięwzięcia określonego w tej umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – do przewidywanej na dzień zawarcia umowy wartości wspólnie realizowanego przedsięwzięcia (zob. art. 25a ust. 2a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2a u.p.d.o.p.).

 Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzania dodatkowej dokumentacji podatkowej mieć będą – jak wynikać będzie z nowego brzmienia art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. oraz art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. -podatnicy:

1) prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:

a) dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) (pojęcie takich transakcji definiować będą dodawane z dniem 1 stycznia 2017 r. przepisy art. 25a ust. 1d i 1e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1d i 1e u.p.d.o.p.), lub

b) ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

– których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro (względnie – w przypadku podatników rozpoczynających prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej – od miesiąca następującego po miesiącu, w którym przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły równowartość 2.000.000 euro – zob. dodawane z dniem 1 stycznia 2017 r. art. 25a ust. 1b u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1b u.p.d.o.p.), lub

2) dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub

3) zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:

a) umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub

b) umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro.

 

 

3. Wprowadzenie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej w roku następnym
Obecnie nie ma przepisu przewidującego obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej także w roku następującym po roku, w którym wystąpił obowiązek jej sporządzania. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 1a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1a u.p.d.o.p., które przewidywać będą, że w przypadku wystąpienia w danym roku obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej ze względu na dokonywanie transakcji z podmiotami powiązanymi obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej ciąży na podatniku w roku kolejnym (bez względu na wysokość osiągniętych przychodów lub poniesionych przez podatnika kosztów w roku, za który był zobowiązany do sporządzenia dokumentacji).

 

4. Nowe przepisy określające dane wymagane w dodatkowej dokumentacji podatkowej
Obecnie dodatkowa dokumentacja podatkowa obejmować powinna dane wskazane przepisami art. 25a ust. 1 pkt 1-6 u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1 pkt 1-6 u.p.d.o.p. Do danych tych należy:

1) określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);

2) określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;

3) metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;

4) określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;

5) wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;

6) określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

 Od dnia 1 stycznia 2017 r. dane jakie zawierać będzie dodatkowa dokumentacja podatkowa określać będą przepisy art. 25a ust. 2b-2i u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b-2i u.p.d.o.p. Do danych tych należeć będą, co do zasady:

1) opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. lub art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., zawierający dane wskazane przepisami art. 25 ust. 2b pkt 1 lit. a-e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 1 lit. a-e u.p.d.o.p.,

2) opis danych finansowych podatnika pozwalający na porównanie rozliczeń, o których mowa w art. 25a ust. 2b pkt 1 lit. e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 1 lit. e u.p.d.o.p., z danymi wynikającymi z zatwierdzonego sprawozdania finansowego, jeżeli obowiązek jego sporządzenia wynika z obowiązujących podatnika lub spółkę przepisów o rachunkowości;

3) informacje o podatniku obejmujące opis:

a) struktury organizacyjnej i struktury zarządczej,

b) przedmiotu i zakresu prowadzonej działalności gospodarczej,

c) realizowanej strategii gospodarczej, w tym przeprowadzonych w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy przeniesień pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk, mających wpływ na dochód (stratę) podatnika,

d) otoczenia konkurencyjnego;

4) dokumenty, w szczególności:

a) umowy, porozumienia zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi lub inne dokumenty, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w art. 25a ust. 1 u.p.d.o.f. lub art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., umowę spółki niebędącej osobą prawną, umowę wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, dokumentujące zasady przyznawania praw wspólnikom (stronom umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach,

b) porozumienia w sprawach podatku dochodowego zawarte z administracjami podatkowymi państw innych niż Rzeczpospolita Polska, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w szczególności uprzednie porozumienia cenowe.

Ponadto w przypadku podatników o dużych (przekraczających równowartość 10.000.000 oraz 20.000.000 euro obrotach) przepisy art. 25a ust. 2b pkt 2 i art. 25a ust. 2d u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 2b pkt 2 i art. 9a ust. 2d u.p.d.o.p. przewidują dodatkowe wymagane w treści dodatkowej dokumentacji podatkowej dane.

 
5. Wyłączenie obowiązku dokumentowania niektórych transakcji
Obecnie nie ma przepisu wyłączającego obowiązek dokumentowania transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną art. 25a ust. 3d u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 3d u.p.d.o.p. Przepisy te wyłączać będą obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej w stosunku do transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych (chodzi przede wszystkim o porozumienia w sprawach ustalania cen transakcyjnych, o których mowa w art. 20a i nast. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa).

 

6. Wprowadzenia uprawnienia do żądania dodatkowej dokumentacji podatkowej przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej
Obecnie nie ma przepisu zawierającego upoważnienie organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej do żądania od podatników dokumentacji podatkowej w przypadku transakcji, które nie przekraczają określonych przepisami limitów. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 4a u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 4a u.p.d.o.p. Uprawniać one będą organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej do żądania od podatników sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w art. 25a ust. 1d lub 1e u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 1d i 1e u.p.d.o.p. Będzie tak w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

 

7. Obowiązek składania oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej
Obecnie przepisu nie nakładają na podatników obowiązku składania oświadczeń o sporządzeniu dokumentacji podatkowej. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 25a ust. 7 u.p.d.o.f. oraz art. 9a ust. 7 u.p.d.o.p. Nakładać one będą na podatników składanie oświadczeń o sporządzeniu dodatkowej dokumentacji podatkowej. Termin składania takich oświadczeń upływać będzie w terminie złożenia rocznego zeznania podatkowego.

 

8. Obowiązek dołączania do zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji podlegających obowiązkowi sporządzania dokumentacji podatkowej
Obecnie przepisy nie przewidują obowiązku dołączania do zeznania podatkowego uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji podlegających obowiązkowi sporządzania dokumentacji podatkowej. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodane zostaną przepisy art. 45 ust. 9-11 u.p.d.o.f. oraz art. 27 ust. 5-9 u.p.d.o.p. Nakładać one będą obowiązek dołączania przez zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Obowiązek ten ciążyć będzie na podatnikach obowiązanych do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10.000.000 euro, dołączają do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.