Category Archives: Bez kategorii

Przechowywanie-akt-pracowniczych

Przechowywanie akt pracowniczych dotyczących pracowników i zleceniobiorców w 2019

Posted on

Przechowywanie akt pracowniczych w 2019. Jak dotąd, dokumentacja pracownicza przechowywana była w formie papierowej, jednak od stycznia 2019 roku, możliwa będzie również opcja elektroniczna.

Ważną zmianą jest również to, że wszystkie akta nowo zatrudnianych osób (zarówno w przypadku pracodawców jak i zleceniodawców), będą musiały być przechowywane przez okres 10 lat od końca roku kalendarzowego, w którym ustał stosunek pracy, bądź zakończyła się umowa zlecenia.

Dokumenty zatrudnionych po raz pierwszy w okresie od stycznia 1999 r. do grudnia 2018 r. pracowników, można przechowywać już nie 50, a 10 lat, jeżeli spełnione zostaną dodatkowe warunki ujęte w ustawie. Należą do nich przekazanie do ZUS oświadczenia (ZUS OSW) oraz raportów informacyjnych (ZUS RIA).

W kwestii pracowników, czy też zleceniobiorców zatrudnionych przed 1 stycznia 1999 r. przechowywanie akt pracowniczych musi mieć miejsce przez okres 50 lat.

Krótszy okres przechowywania dokumentów pracowniczych a nowe akta

Skrócenie okresu przechowywania akt pracowników zatrudnionych w okresie 01.01.1999 – 31.12.2018 to opcja fakultatywna, która wymaga przekazania stosownych raportów informacyjnych do ZUS. Obowiązkowe jest jednak przekazanie do ZUS raportu informacyjnego ZUS RIA, jeżeli ówcześnie zdecydowaliśmy się na złożenie oświadczenia ZUS OSW. Ta opcja zastępuje obowiązek wystawiania przez pracodawców wniosków w sprawie przyznania świadczeń w formie papierowej, a dane te zostaną zapisane na koncie ubezpieczonego. Każdy pracownik zatrudniony w powyższym okresie, wymaga złożenia osobnego raportu.

Terminy dla raportu ZUS RIA

Każdy pracodawca powinien mieć na uwadze, że termin złożenia raportu ZUS RIA, jest związany z terminem zakończenia pracy i wyrejestrowania pracownika z ubezpieczeń społecznych. Złożenie i nie wycofanie ZUS OSW nakłada obowiązek o przekazaniu informacji ZUS RIA w terminie roku od złożenia oświadczenia, jeżeli pracownik lub zleceniobiorca zakończył pracę przed złożeniem ZUS OSW. Jeżeli pracownik lub zleceniobiorca zakończył pracę po złożeniu przez pracodawcę oświadczenia ZUS OSW, raport ZUS RIA, musi zostać złożony wraz z wyrejestrowaniem z ubezpieczeń społecznych na formularzu ZUS ZWUA.

Pracodawca otrzymuje również obowiązek przekazania powyższego dokumentu w formie papierowej pracownikowi zwolnionemu, a po upływie 10 lat od złożenia raportu ZUS RIA, wydać byłemu pracownikowi dokumenty związane z jego zatrudnieniem.

Kogo obejmuje raport informacyjny ZUS RIA i co zawiera?

Raport informacyjny obejmuje pracowników oraz zleceniobiorców, czyli osoby zatrudnione na umowę zlecenia, umowę agencyjną lub inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Należy w nim ująć dane za okres od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2018 r. jak wypłacone przychody niezbędne do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, okresy wykonywania pracy nauczycielskiej, w określonym wymiarze obowiązkowego wymiaru zajęć, okresy wykonywania i wymiaru czasu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresy wykonywania i wymiaru czasu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, datę, tryb rozwiązania ostatniego stosunku pracy, podstawę prawną rozwiązania lub wygaśnięcia ostatniego stosunku pracy lub stosunku służbowego czy też informację, z czyjej inicjatywy stosunek pracy został rozwiązany.

Przechowywanie akt pracowniczych w 2019 roku.

 

Obliczanie okresu 6 miesięcy ulgi na start

Obliczanie okresu 6 miesięcy ulgi na start

Posted on

Obliczanie okresu 6 miesięcy ulgi na start czyli od kiedy do kiedy przysługuje pomniejszenie o składki na ubezpieczenia społeczne?

Ulga na start obejmuje maksymalnie 6 pierwszych miesięcy (kalendarzowych) prowadzenia działalności gospodarczej. Jeżeli zatem podejmujemy się założenia firmy w pierwszym dniu danego miesiąca kalendarzowego – to on jest pierwszym, który zostaje uwzględniony do ulgi. W przypadku, gdy działalność zakładamy w trakcie miesiąca –  ulga na start obowiązuje nas od kolejnego miesiąca kalendarzowego.

Warto pamiętać, iż zawieszenie działalności w okresie korzystania z ulgi na start nie wpływa na przedłużenie czasu korzystania z niej.

O czym warto pamiętać w związku z ulgą na start?

Ulga na start przysługuje każdemu przedsiębiorcy, który po raz pierwszy zakłada działalność gospodarczą, bądź podejmuje ją po 60 miesiącach kalendarzowych od ostatniego zawieszenia lub zakończenia, jednak skorzystanie z niej, niesie pewne konsekwencje. W przypadku choroby, opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, bądź gdy przedsiębiorca urodzi dziecko, nie przysługują z tych tytułów żadne zasiłki chorobowe, świadczenia rehabilitacyjne, zasiłek macierzyński czy zasiłek opiekuńczy.

Wraz z decyzją o wykorzystaniu ulgi na start, przedsiębiorcy w okresie korzystania z niej, nie mają prawa do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy związanej z wypadkiem przy pracy, bądź choroby zawodowej. Okres ten nie wchodzi również w zakres składek na ubezpieczenia emerytalne.

Ulga na start dla przedsiębiorców

Posted on

Ulga na start – czyli pierwsze 6 miesięcy działalności bez składek ZUS

Każdy młody przedsiębiorca z dniem 30 kwietnia 2018 roku zyskał nowy przywilej, bowiem w ramach Prawa przedsiębiorców – jednej z pięciu ustaw Konstytucji Biznesu, przez pierwsze 6 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej będzie zwolniony z obowiązku płacenia składek na ubezpieczenia społeczne. Jest to tzw. ulga na start.

Jak do tej pory, każdy raczkujący przedsiębiorca był zmuszony do ponoszenia wszystkich opłat publicznoprawnych związanych z działalnością, co było szczególnie dotkliwe dla firm, których przychody były niewielkie – często znacznie niższe od obciążeń. Nowe prawo, jest wielką szansą dla młodych przedsiębiorców, którzy mogą się rozwinąć za sprawą tej 6 miesięcznej ulgi. „Inspiracją” tej pozytywnej zmiany był stosunkowo niski odsetek przeżywalności polskich firm, a konkretniej nowych działalności gospodarczych prowadzonych na podstawie wpisu do  Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Nowo wprowadzona „ulga na start” oznacza brak opłacania składki na ubezpieczenia społeczne, a zwolnienie z tych opłat obejmuje pierwsze 6 miesięcy działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. Ulga dotyczy również osób fizycznych, które podejmują działalność gospodarczą ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia.

Oczywiście korzystanie z ulgi na start jest dobrowolne, dlatego młody przedsiębiorca, nie musi opłacać składek na ubezpieczenia społeczne przez te pierwsze 6 miesięcy. Warto jednak pamiętać, że nie będzie on w tym czasie podlegał ubezpieczeniom z tytułu działalności pozarolniczej, jednak może podlegać ubezpieczeniom z innego tytułu, jak np. z umowy o pracę. Przedsiębiorca, który decyduje się na skorzystanie z ulgi, może w każdej chwili z prawa do niej zrezygnować i dokonać zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych. Ma również prawo do zrezygnowania z ulgi całkowicie, podejmując się opłacania składki od pierwszego dnia działalności gospodarczej, jednocześnie podlegając ubezpieczeniom społecznym z tytułu tejże działalności.

Ulga na start oraz już obecnie obowiązujący przez pierwsze dwa lata działalności mały ZUS, daje młodym przedsiębiorcom 2,5 roczny „pas startowy” na rozruch. Jak wynika ze statystyk, to najtrudniejszy okres dla firm, dlatego te znaczne ułatwienia dają szansę na utrzymanie się na rynku przez dłuższy czas.

Warto jednak pamiętać, że ulga na start nie zwalnia młodych firm od obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia zdrowotne. Ulga ta obejmuje bowiem wyłącznie składki na ubezpieczenia społeczne, czyli ubezpieczenia emerytalno-rentowe, chorobowe oraz wypadkowe.

Młodzi przedsiębiorcy nie muszą się jednak obawiać, ze ten półroczny okres korzystania z ulgi na start zrujnuje ich przyszłe świadczenia emerytalne. Prawo daje wybór, dlatego oferując to rozwiązanie, daje szansę przedsiębiorcom, którzy nie są pewni przychodów w tym pierwszym, najbardziej trudnym okresie, szansę na niższe opłaty. Wielu przedsiębiorców w tym czasie rezygnuje również z opłat małego ZUS-u z tytułu prowadzonej działalności, gdyż np. korzystają z innego tytułu do ubezpieczeń.

usługi-zwolnione-z-vat

Usługi zwolnione z VAT

Posted on

Wystawianie faktur i korekty – usługi zwolnione z VAT

Usługi zwolnione z VAT wymagają udokumentowania ich fakturą wówczas, gdy żąda tego nabywca, jednak brak obowiązku wystawienia faktury, nie wyklucza prawa do jej wystawienia. Zakres faktur dokumentujących świadczenie usług zwolnionych z VAT jest mniejszy niż „zwykłych” faktur, jednak mogą one podlegać korektom na zasadach ogólnych, np. w sytuacji błędów w cenach czy przyznania rabatu potransakcyjnego.

Dokumentacja świadczenia usług zwolnionych z VAT

Podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur, jeżeli mają dotyczyć one sprzedaży zwolnionej z podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 bądź przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT (art. 106b ust. 2 ustawy o VAT). Jak przewidują przepisy, fakturę należy jednak wystawić wówczas, gdy nabywca takowej zażąda w terminie do 3 miesięcy (licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar, bądź wykonano usługę, ale również gdy otrzymano całość lub część zapłaty).

Jak wynika z art. 106e ust. 1 pkt 16 i 19 ustawy o VAT oraz § 3 pkt 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów z 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2013 r. poz. 1485), faktura taka obejmuje mniejszy zakres aniżeli klasyczna faktura, a specyficzne zasady dokumentowania sprzedaży zwolnionej z podatku VAT, dotyczą głównie podatników zwolnionych z VAT (wiedzę na ten temat powinni posiadać również podatnicy VAT świadczący również usługi zwolnione z podatku).

W ramach danych, które powinny znaleźć się na fakturze potwierdzającej sprzedaż zwolnioną jak mówi  art. 43 ust. 1 pkt 2-6 i 8-36 lub przepisy wydane na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, znajdować powinny się:

  • data wystawienia,
  • numer kolejny,
  • imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
  • nazwa (rodzaj) towaru lub usługi,
  • miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
  • cena jednostkową towaru lub usługi,
  • kwota należności ogółem,
  • wskazanie podstawy prawnej zwolnienia.

Do podstaw zwolnienia zaliczamy przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, zgodnie z którym podatnik stosuje zwolnienie od podatku, przepis dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwalniający od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług,  bądź inna podstawa prawna, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.

Faktura taka może dokumentować świadczenia usług zwolnionych z VAT jak:

  • usługi zarządzania (art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT),
  • usługi techników dentystycznych w ramach wykonywania ich zawodu (art. 43 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT),
  • powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do wykonywania takich usług (art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT),
  • usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (art. 43 ust. 1 pkt 18-19a ustawy o VAT),
  • usługi kształcenia i nauczania (art. 43 ust. 1 pkt 26-29 ustawy o VAT),
  • usługi zakwaterowania (art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT)

Korekta usług zwolnionych z VAT

Korekta faktur związanych z usługami zwolnionymi może wiązać się ze zmniejszeniem lub zwiększeniem podstawy opodatkowania. Faktury tego rodzaju mogą być związane z błędem lub nowymi okolicznościami, które pojawiły się po wykonaniu usługi. W zależności od okoliczności, podatnik wykonujący usługę zwolnioną z VAT, może być zobowiązany do wstecznego lub bieżącego rozliczenia faktury korygującej.

Usługi zwolnione z VAT

Podstawowe zagadnienia RODO dla przedsiębiorców

Podstawowe zagadnienia RODO dla przedsiębiorców

Posted on

RODO dla przedsiębiorców to dla wielu powód nieprzespanych nocy. Od 25 maja br. we wszystkich państwach Unii Europejskiej zaczęły obowiązywać nowe przepisy Ogólnego Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych.

RODO dla przedsiębiorców oznacza nic innego jak wdrożenie szeregu procedur i analiz, mających na celu szczególną dbałość o przetwarzanie danych osobowych. Na stronie internetowej Ministerstwa Cyfryzacji znajduje się informator, który w miarę prosty sposób przybliża zagadnienia związane z funkcjonującymi już przepisami RODO.

Znajdziemy tam m.in. tematykę:

  1. Rejestru czynności przetwarzania danych osobowych.
  2. Kwestię prawa do bycia zapomnianym.
  3. Prawa do przenoszenia danych.
  4. Uzyskiwanie zgody dziecka.
  5. Obowiązek aktualizowania uzyskanej już raz zgody na przetwarzanie danych po wejściu w życie RODO.
  6. Różnice między anonimizacją oraz pseudonimizacją.
  7. Obowiązek zgłaszania naruszeń przepisów RODO.

Co warto wiedzieć?

Ministerstwo Cyfryzacji w jednej z publikowanych ulotek dla przedsiębiorców, wskazuje na 8 zasad, które należy wziąć pod uwagę:

  1. NEUTRALNOŚĆ TECHNOLOGICZNA – Rodo nie wskazuje na konkretne wytyczne co do zastosowanych rozwiązań technologicznych, które miałyby zabezpieczyć proces przechowywania i przetwarzania danych. Wybrana metoda musi być skuteczna i dopasowana do prowadzonej działalności (inne mechanizmy powinny być zastosowane w niewielkim zakładzie fryzjerskim, inne w dużym sklepie internetowym).
  2. ZASADA MINIMALIZMU – zbierane dane muszą być adekwatne oraz ograniczone do tego, co niezbędne do celów, w których są przetwarzane.
  3. ZASADA ROZLICZALNOŚCI – w świetle tej zasady Administrator danych osobowych jest nie tylko odpowiedzialny za przestrzeganie przepisów RODO, ale potrafi także udowodnić, że ich przestrzega, np. dysponuje dokumentacją potwierdzającą prawidłowe zabezpieczenie danych oraz posiada zgody na przetwarzanie danych.
  4. OCENA RYZYKA – to analiza, której celem jest znalezienie zagrożeń mogących naruszyć prywatność osób oraz zlokalizowanie w swojej firmie aktyw, które mogą zostać zagrożone. W ocenie ryzyka powinno się wskazać na prawdopodobieństwo jego wystąpienia oraz określić jaki będzie wpływ danego zdarzenia  na aktywa. Istotne jest również, aby pamiętać o okresowych przeglądach i zmianach w analizie, w miarę pojawiania się nowych zagrożeń.
  5. POWOŁANIE INSPEKTORA OCHRONY DANYCH – Inspektor Ochrony Danych (IOD) to pośrednik między przedsiębiorstwem a osobami, których dane są przetwarzane oraz między przedsiębiorstwem a organem nadzorującym. IOD powinien również być odpowiedzialny w firmie za przeprowadzenie oceny ryzyka oraz włączenie takich technologii zabezpieczających, które zminimalizują przetwarzanie danych.
    IOD należy powołać kiedy:
    a) dane osobowe przetwarzane są na dużą skalę
    b) główną gałęzią działalności jest przetwarzanie danych osobowych
    c) jeśli prowadzone są systematyczne monitorowania (np. wszelkie formy śledzenia i profilowania w sieci)
  6. REJESTR CZYNNOŚCI PRZETWARZANIA – to dokument, w którym zapisuje się informacje o czynnościach dokonywanych na danych osobowych.
  7. OBOWIĄZEK INFORMACYJNY – każda osoba, której dane będą przetwarzane powinna zostać o tym poinformowana. Ponadto osoba ta powinna wiedzieć, w jakim celu będzie następował proces przetwarzania, a także czy dane będą profilowane i jakie będą tego konsekwencje.
  8. OBOWIĄZEK ZGŁASZANIA NARUSZEŃ – to poinformowanie organu nadzorczego max. do 72 h od wykrycia naruszenia prywatności osób. W myśl tej zasady należy również poinformować te osoby o ww. fakcie.
jaka jest najniższa krajowa w 2018

Minimalne wynagrodzenie w 2018

Posted on

Jakie będzie minimalne wynagrodzenie w 2018?

12 września 2017r. rząd zdecydował, że minimalne wynagrodzenie w 2018 ulegnie podwyższeniu z 2000 zł do 2100 zł. Nowe przepisy powodują, że wzrośnie analogicznie stawka godzinowa za pracę (dla określonych umów cywilnoprawnych). Od 1 stycznia 2018 r. będzie ona wynosiła 13,70 zł brutto.

Każdego roku stawka obowiązująca jako minimalne wynagrodzenie jest wyższa. W 2017 r. została ona ustalona na poziomie 2000 zł brutto, co stanowiło wzrost o 8,1 proc., czyli 150 zł w porównaniu do 2016 r.  Z drugiej strony najniższa stawka godzinowa w 2017 r. wynosi 13 zł.

Wzrost minimalnego wynagrodzenia w 2018 roku wiąże się z podwyżką dla 1,4 mln pracowników (dane wg GUS), którym przysługuje płaca w wysokości najniższej krajowej, ustalonej w 2017 r . Faktem jednak jest, że podniesienie minimalnej płacy za pracę już w 2017 r. było efektem znacznego zmniejszenia zysków średnich i małych przedsiębiorstw.

Według ministerstwa wzrost płacy minimalnej wpłynie na zwiększenie się wpływów do sektora finansów publicznych z tytułu podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusze.

Należy pamiętać, że minimalna stawka godzinowa obejmuje nie tylko osoby na umowach zlecenia, ale też samozatrudnionych, którzy jednoosobowo świadczą usługi dla firm. Przepisy precyzują, kiedy takie rozwiązanie ma być stosowane, dopuszcza tez pewne wyłączenia.

 

Konsekwencje karno-skarbowe przy JPK

Posted on

Konsekwencje karno-skarbowe przy JPK. Z poprzednich artykułów dowiedzieliśmy się już, kto i w jakim terminie jest zobowiązany generować jednolity plik kontrolny oraz czy przesyłamy go obligatoryjnie czy też na wezwanie Urzędu Skarbowego. Teraz przyszła kolej, aby zapoznać się z tematyką konsekwencji karno-skarbowych jakie są związane z obsługą JPK.

Konsekwencje karno-skarbowe przy JPK mają miejsce w dwóch sytuacjach:

  1. Kiedy przesłany przez przedsiębiorcę jednolity plik kontrolny zawiera błędy;
  2. Kiedy pomimo obowiązku lub wezwania ze strony fiskusa nie przekażemy JPK.

Błędy w jednolitym pliku kontrolnym.

Jeśli podatnik dopatrzy się błędów w przesłanym już jpk, powinien jak najszybciej dokonać jego korekty, polegającej na ponownym przesłaniu pliku z poprawionymi danymi.

Na podatników, którzy takiej autokorekty nie dokonali, u których zostaną wykryte nieprawidłowości, np. stosowanie zaniżonej stawki podatku VAT, albo co gorsza posługiwanie się nierzetelnymi (fikcyjnymi) fakturami, czekają zaostrzone w bieżącym roku kary. Podatnik może zostać ukarany grzywną sięgającą 720 stawek dziennych (w roku 2017 maksymalny wymiar kary przekracza 19.000.000,00 zł) albo karą pozbawiania wolności, albo obu tym karom jednocześnie.

Konsekwencje niezłożenia jednolitego pliku kontrolnego

W tym przypadku również należy liczyć się z surowymi karami. Zastosowanie znajdzie tu art. 83 Kodeksu karnego skarbowego, który mówi że:
„kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, (…) udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Co jednak, jeśli nieokazanie ksiąg czy w tym wypadku nieprzesłanie jpk nie ma charakteru działania celowego, a wynika z problemów technicznych czy chwilowych braków kadrowych? Podatnik wezwany do przedłożenia wskazanego pliku jpk otrzyma od fiskusa minimum 3 dniowy termin realizacji. W przypadku problemów technicznych, danych bardzo obszernych albo też nieobecności pracowników odpowiedzialnych za obsługę jpk, termin ten może okazać się zbyt krótki. Należy wtedy wystosować do organu podatkowego wniosek o przedłużenie terminu wraz z uzasadnieniem przyczyn zwłoki. W przeciwnym razie narażamy się na ukaranie karą porządkową w wysokości 2.800,00 zł oraz opisaną wyżej karą grzywny.

Jakie koszty w firmie można odliczyć od podatku?

Posted on

Jakie koszty w firmie można odliczyć od podatku? Pytanie takie zadaje nie jeden początkujący przedsiębiorca. Dowiedz się jak korzystnie rozliczać koszty firmowe.

Najlepszym sposobem na obniżenie odprowadzanego podatku jest wliczenie w koszta firmy jak największej ilości zakupionych usług i towarów. Jakie koszty w firmie można odliczyć od podatku?

Pod uwagę należy wziąć wszystkie koszty, które były konieczne do wygenerowania przez nasze przedsiębiorstwo dochodu lub do zachowania jego źródła. Prościej mówiąc – może to być wszystko, co byłoby potrzebne do wykonywania działalności.

Należy jednak pamiętać, że przepisy wspominają o wydatkach, których nie można wliczyć w koszty uzyskania przychodu. Ich wykaz znajduje się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku wątpliwości czy dany wydatek można wliczyć w koszt uzyskania przychodu, warto zweryfikować to ze wspomnianą wyżej listą.

Istotne jest, że w żadnym przypadku nie należy wliczać kosztów za artykuły i usługi, które zakupujemy w życiu prywatnym. W skrócie: nie łączymy wydatków prywatnych z kosztami firmowymi.

Ważne aby przy włączaniu wydatków do kosztów prowadzenia działalności posiadać dokument, który potwierdzi zakup, np. rachunek, fakturę, dowód wpłaty. Istnieją wydatki, które można wliczyć w koszty prowadzenia działalności, a przy których niekonieczne jest posiadanie dokumentu potwierdzającego transakcję, ale o tym w innym artykule.

Przejdźmy do meritum: Jakie koszty w firmie można odliczyć od podatku?

– artykuły biurowe – wszelkie narzędzia piśmiennicze, notatniki, terminarze itd.

– czynsz + media – możemy odliczyć tylko wtedy, kiedy pod podanym adresem zarejestrowana jest nasza firma lub jej oddział. Osoby wynajmujące pomieszczenia wyłącznie pod działalność gospodarczą wliczają w całości je jako koszt uzyskania przychodów. Przedsiębiorcy prowadzący działalność w mieszkaniu, w którym mieszkają mogą odliczyć część wydatków (szacują jaki procent powierzchni mieszkania potrzebny im jest do prowadzenia działalności – stanowi to bazę do ustalenia odpowiedniego procenta wydatków). Posiadanie lokalu firmowego wiąże się z kosztami ponoszonymi na sprzęt elektroniczny oraz wyposażenie biura. Opłaty za media, telefon, internet, meble biurowe, oświetlenie, prace remontowe, a nawet dzieła sztuki znajdujące się w przestrzeni prowadzonej przez nas działalności to także wydatki firmowe, które można wliczyć w koszty uzyskania przychodu.

– usługi – koszty poniesione na reklamę, księgowość, obsługa prawna, usługi kurierskie

– zakup samochodu oraz wszelkie koszty związane z jego eksploatacją – samochód służbowy nieraz jest koniecznym narzędziem do pracy i utrzymania działalności. Koszt zakupu benzyny, naprawy, części, wymiana opon, okresowe przeglądy techniczne są niewątpliwie kosztami, które można wliczyć.

Zatrudnienie pracownika na emeryturze

Posted on

Wielu przedsiębiorców musi zmierzyć się z faktem, że ich podwładni po nabyciu prawa do emerytury decydują się na rozwiązanie stosunku pracy. Jedną z przesłanek bowiem, którą należy spełnić aby nabyć uprawnienie do wypłaty świadczenia emerytalnego jest rozwiązanie stosunku pracy. Nie ma jednak przeszkód prawnych, aby z naszym byłym pracownikiem, a obecnie emerytem ponownie nawiązać współpracę.

Zatrudnienie pracownika na emeryturze może przybrać formę umowy o pracę, w tym na czas określony i na czas nieokreślony, bądź umowy cywilnoprawnej.

Jeśli chodzi o umowę na czas określony, zastosowanie będzie miała zasada 3/33, co oznacza, że można zawrzeć 3 umowy na czas określony na okres nie dłuższy niż 33 miesiące. W momencie podpisania z tym samym pracownikiem czwartej umowy, bądź kiedy czas ich trwania przekroczy 33 miesiące, rozumie się przez to zatrudnienie pracownika na czas nieokreślony.

Pracodawca może poinformować ponownie zatrudnionego pracownika o obowiązku zgłoszenia do właściwego dla niego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, faktu ponownego podjęcia zatrudnienia. Sam zaś w zależności od tego czy jest to emeryt „pełnoprawny” (taki, który osiągnął powszechny wiek emerytalny i staż pracy), zgłosi go do ZUS-u na druku ZUS ZUA lub ZUS ZZA. Jeśli jednak mamy do czynienia z pracownikiem na wcześniejszej emeryturze, dojdzie przedsiębiorcy obowiązek składania na druku ZUS RW-73 oświadczenia o osiąganym przychodzie, w terminie do końca lutego za rok poprzedni.

Forma zatrudnienia, a składki ZUS.

W przypadku zatrudnienia emerytowanego pracownika na podstawie umowy o pracę, pracodawca odprowadza składki: na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne. Składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zależny natomiast od wieku pracownika. Nie będą naliczane w przypadku kobiety, która ukończyła lat 55 i mężczyzny, który ukończył 60 rok życia.

Jeśli zdecydujemy się na zatrudnienie na podstawie umowy zlecenia i jest to jedyna forma zatrudnienia emeryta, obowiązkowe pozostają składki na ubezpieczenie: emerytalne, rentowe, wypadkowe, a także składka zdrowia. Składka chorobowa jest w tym wypadku nieobowiązkowa. W przypadku zaś, gdy emeryt „ma etat” u innego pracodawcy, umowa zlecenie będzie obciążona jedynie składką na ubezpieczenie zdrowotne.

Obowiązkowych składek ZUS nie będzie przy zatrudnieniu pracownika wyłącznie w oparciu o umowę o dzieło. W tym wariancie odprowadzana jest jedynie zaliczka na podatek dochodowy. Co więcej, osoba zatrudniona w tej formie nie podlega limitom dodatkowego zarobkowania, gdyż dochód z tej formy zatrudnienia nie wpływa na wysokość wypłacanego świadczenia emerytalnego. Jeżeli umowa o dzieło jest zawarta z pracownikiem pozostającym w stosunku pracy u tego samego pracodawcy, wtedy dochód z niej wliczony zostanie do podstawy naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

 

Zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy

Posted on

Od 1 stycznia 2017 r. weszła w życie nowelizacja kodeksu pracy. Zawiera ona zmiany w zakresie wystawiania świadectwa pracy. Zmianie uległ termin wystawienia świadectwa, a także wymagana treść.

Świadectwo pracy to dokument, który pracodawca zobowiązany jest doręczyć pracownikowi w przypadku ustania stosunku pracy. Czy nastąpi to przez rozwiązanie czy też wygaśnięcie, świadectwo pracy należy wystawić niezwłocznie, tj. w dniu ustania zatrudnienia. Termin ten może być wydłużony do 7 dni, ale tylko jeżeli z przyczyn obiektywnych wystawienie go w pierwotnym terminie jest niemożliwe.

Ponadto, pracownicy zatrudnieni u tego samego pracodawcy, na podstawie umów terminowych czy to na okres próbny czy na czas określony, powinni otrzymywać świadectwo pracy raz na 24 miesiące, licząc od zawarcia pierwszej umowy.

Jeśli jednak pracodawca zatrudni pracownika do 7 dni od ustania poprzedniej umowy o pracę, świadectwo pracy wydaje się tylko na wniosek pracownika, złożony w formie papierowej lub elektronicznej.

Zmiany w zakresie wystawiani świadectwa pracy oraz nowy formularz znajdziemy w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r., które zastąpiło analogiczne rozporządzenie z roku 1996.

Świadectwo pracy musi zawierać m.in. następujące informacje:

Okres zatrudnienia, wymiar czasu pracy i jej rodzaj, zajmowane stanowisko. Sposób ustania stosunku pracy, a w przypadku wypowiedzenia umowy, wskazanie która ze stron dokonała wypowiedzenia. Może się tu znaleźć także informacja o zajęciach wynagrodzenia w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, a także – na wniosek pracownika – informacja o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz zdobytych kwalifikacjach. Bardzo ważnym elementem świadectwa pracy są informacje dotyczące urlopu. Należy podać informację o ilości przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, oraz ilość już wykorzystanego. W przypadku kiedy pracodawca nie mógł udzielić urlopu i wypłacił za niego ekwiwalent, również ta informacja musi znaleźć się w dokumencie. Wpiszemy tu również ilość dni urlopu na żądanie, zwolnienia lekarskiego, opieki na dziecko oraz urlopu bezpłatnego. Co więcej zamieszcza się informacje o urlopach związanych z rodzicielstwem, tj. urlopie ojcowskim, rodzicielskim czy też wychowawczym.

Wystawienie świadectwa pracy to obowiązek pracodawcy, a fakt, że pracownik nie rozliczył się z przełożonym (np. z ubrania roboczego), nie zwalnia go z tej powinności. Skutkiem uchylania się od wydania świadectwa pracy, wskutek czego pracownik poniósł szkodę, może skończyć się nałożeniem na pracodawcę obowiązku zapłaty odszkodowania na rzecz poszkodowanego pracownika.